گل سرما

یه ده روزی هست که اومدم، اولش یکم سخت بود ولی خب بعدش راحت تر شد. شکر خدا هم اتاقی هام هم خوبن. یه وجه هایی از خودم رو دیدم که تا حالا حسش نکرده بودم. نمیدونم فضا جدیده یا تاثیر گذاشته. به هر حال. 

فقط خیلی گرمه هوا. 

و خب فقط یه مسئله خیلی بهمم ریخته اونم ماجرای پرتقاله. اون بحثی که چند وقت پیش با اون بنده خدا داشت و به خوبی و خوشی تموم شد، حس میکنم باز یه بحثی پیش اومده و داره دقیقا و مستقیما روی من تاثیر میذاره. یعنی ممکنه باعث بشه ارتباطم باهاش قطع بشه. توی این مدته فرصت نشده باهاش در ارتباط باشم و منتظرم یه کاری انجام بشه و بعد باهاش صحبت کنم‌. و از لحظه ای که متوجه شدم ممکنه خدای نکرده ارتباطم باهاش دچار آسیب بشه اعصاب درست حسابی ندارم و دیشب اعصاب خودم و بچه ها و مامان اینا رو همه رو باهم خورد کردم. 

یه حسی دارم، نمیدونم باید چی کارکنم. باید این دوست داشتن رو متوقف کنم و اجازه بدم این ارتباط و احترام صرفا کاری بینمون بمونه؟ ولی میدونم به محض اینکه باهاش صحبت کنم همه این حرفای منطقی دود میشه میره هوا. 

توی این قضیه به شدت سرگردونم. 

اصلا چرا دوست داشتن کسی اینطوریه. باید کسی رو دوست داشت؟ یا باید کلا بیخیال شد؟ چطور  میشه آدم درست و ارتباط درست رو تشخیص داد؟ 

مامان یه سری پیام برام فرستاده که حس میکنم فهمیده که من مسئله م توی این قضیه چیزی فراتر از حرفامه و ممنونم که مستقیما چیزی به روم نمیاره‌. نمیدونم باید چی کار کنم.