دل نوشته

ذهن مکتوب

دل نوشته

ذهن مکتوب

سوال...........

این مطلب توسط نویسنده‌اش رمزگذاری شده است و برای مشاهده‌ی آن احتیاج به وارد کردن رمز عبور دارید.

در گلستانه..........

در  گلستانه

دشت هایی چه فراخ !

کوه هایی چه بلند !

در گلستانه چه بوی علفی می آمد ! 

من در این آبادی  ,  پی چیزی  می گشتم  ; 

پی خوابی شاید  , 

 پی نوری  , ریگی  ,  لبخندی  .



پشت تبریزی ها

غفلت پاکی بود  ,   که صدایم می زد .


پای نیزاری ماندم  ,  باد می آمد  ,   گوش دادم  ; 

 چه کسی با من  , حرف می زد ؟

سوسماری  لغزید . 

راه افتادم .

یونجه زاری سر راه . 

بعد  جالیز خیار  ,  بوته های  گلرنگ  

و فراموشی خاک  .


لب   آبی 

گیوه  ها  را کندم   ,  و  نشستم  ,  پا ها در آب :

(( من چه  سبزم  امروز  

و چه اندازه تنم هوشیار است !

نکند اندوهی ,  سر رسد از پس کوه . 

چه کسی  پشت درختان   است ؟

هیچ  ,   می چرد گاوی در کرد .

ظهر تابستان است .

سایه ها می دانند که چه تابستانی است .

سایه هایی بی لک   ,   

گوشه ای رو شن و پاک  ,  

کودکان احساس ! جای   بازی   اینجاست  .

زندگی خالی نیست ; 

 مهربانی هست  ,    سیب هست  ,   ایمان   هست .

آری

تا شقایق  هست  زندگی  باید  کرد .




در  دل  من چیزی است  ,   مثل  یک بیشه  نور  ,   مثل خواب  دم    

                                                                                صبح

و  چنان  بیتابم  ,   که  دلم  می  خواهد 

بدوم   تا   ته    دشت  ,    بدوم   تا سر کوه  .

دور ها     آوایی  است  که  مرا  می   خواند  .))

سهراب   سپهری

زمستان..............

زمستان

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت

سرها در گریبان است .

کس سر بر نیارد کرد پاخ گفتن و دیدار یاران را.

نگه جز پیش پارا دید  , نتواند.

که ره تاریک و لغزان است .

و گر دست محبت سوی کس یازی

به اکراه آورد دست از بغل بیرون 

که سر ما سخت سوزان است.

نفس کز گرمگاه سینه می آید برون                                        

ابری شود تاریک.

 چو دیوار ایستد در پیش چشمانت .

نفس کین است , پس دیگر چه داری چشم  ؟

ز چشم دوستان دور یا نزدیک

مسیحای جوانمرد من

ای ترسای پیر  پیرهن  چرکین                         

هوابس نا جوان مردانه سرد است .......آی

دمت گرم و سرت خوش باد ! 

سلامم را تو پاسخ گوی ,  در بگشای  !  

منم من میهمان هر شبت , لولی وش مغموم

منم من....سنگ تیپا خورده ی رنجور

منم دشنام پست آفرینش , نغمه ی ناجور                           

نه از رومم, نه از  زنگم  , همان بیرنگ بیرنگم.

بیا بگشای در , بگشای  ,  دل تنگم   ,

حریفا ! میزبانا !میهمان سال و ماهت پشت در چون                                                                          

موج می لرزد.

تگرگی نیست , مرگی نیست       

صدایی گر شنیدی ,صحبت سرما و دندان است

من امشب آمدستم وام بگذارم

حسابت را  کنار  جام  بگذارم

 چه  می گویی که بیگه شد  , سحر شد , بامداد آمد ؟                                                 

فریبت می دهد ,  بر آسمان این سرخی بعد از سحر گه نیست

حریفا ! گوش   سرما   برده   است   این ,     یادگار   سیلی   سرد   زمستان   است     

و  قندیل  سپهر  تنگ   میدان  ,  

مرده یا زنده  ,  

به تابوت   ستبر  ظلمت   نه   توی   مرگ    اندود 

پنهان است.

حریفا  !  رو  چراغ  باده   را   بفروز   ,   شب  با روز یکسان است.

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت

هوا دلگیر ,  در ها بسته ,  سر ها در گریبان  ,  دست   ها      پنهان

نفس ها ابر   ,  دل ها خسته  ,  و   غمگین   

درختان  اسکلت های  بلور   آجی

زمین دل مرده ,   سقف آسمان کوتاه

غبار   آ لوده    مهر  و   ماه   

زمستان     است  !

                                                                                                                                                 



مهدی اخوان ثالث

منا ظره ی خسرو با فرهاد...

شعر زیر  خلاصه یکی از اشعار زیبای شاعر بزرگ کشورمون نظامی هست . من خودم یکی دو سال پیش حفظ بودم ولی الآن که خیلی وقته تمرین نکردم یه قسمت هاییش رو یادم میره ..حالا بخونید و لذت ببرید و یاد بگیرید...فقط نظر یادتون نره...

مناظره ی خسرو با فرهاد

نخستین بار گفتش کز کجایی ؟

بگفت از دار ملک آشنایی

بگفت آنجا به صنعت در چه کوشند؟

بگفت انده  خرند  و جان فروشند

بگفتا جان فروشی در ادب نیست 

بگفت از عشق بازان این عجب نیست

بگفت از دل شدی عاشق بدین سان ؟

بگفت از دل تو می گویی , من از جان

بگفتا عشق شیرین بر تو چون است ؟

بگفت از جان شیرینم فزون است

بگفتا هر شبش بینی چو مهتاب؟

بگفت آری,چو. خواب آید , کجا خواب ؟

بگفتا دل ز مهرش کی کنی پاک ؟ 

بگفت آن دم که باشم خفته در خاک

بگفتا گر خرامی در سرایش ؟

بگفت اندازم این سر زیر پایش

بگفتا گر کند چشم تو را ریش ؟

بگفت این چشم دیگر دارمش پیش 

بگفتا گر کسیش آرد فرا چنگ ؟

بگفت آهن خورد ور خود بود سنگ

بگفتا گر نیابی سوی او راه ؟

بگفت از دور شاید دید در ماه 

بگفتا دوری از مه نیست در خور

بگفت آشفته از مه دور بهتر

بگفتا گر بخواهد هرچه داری ؟

بگفت این از خدا خواهم به زاری

بگفتا گر به سر یابیش خشنود ؟

بگفت از کردن این وام افکنم زود

بگفتا دوستیش از طبع بگذار 

بگفت از دوستان ناید چنین کار

بگفت آسوده شو  , کاین کار خام است

بگفت آسودگی  بر من حرام است

بگفتا رو  صبوری کن در این درد 

بگفت از جان صبوری چون  توان  کرد 

بگفت از صبر کردن کس خجل نیست 

بگفت این ,  دل تواند کرد , دل نیست

بگفت از عشق کارت سخت زار است

بگفت از عاشقی خوش تر .چه کار است؟

بگفتا جان مده بس دل که با اوست

بگفتا دشمن اند این هر دو بی دوست

بگفت از دل جدا کن عشق شیرین

بگفتا چون  زیم  بی جان شیرین

بگفت او آن من شد زو مکن یاد

بگفت این , کی کند بیچاره فرهاد

بگفت ار من کنم در وی نگاهی 

بگفت افاق را سوزم به آهی

چو  عاجز  گشت خسرو  در جوابش

نیامد بیش پرسیدن  صوابش

به یاران گفت  کز  خاکی  و  آبی

ندیدم کس به این حاضر جوابی


آوا

یه دوستی به اسم آوا خانم پیغام داده بودن ولی آدرس وب شون نبود من قبلا به وبشون سر زده بودم ولی  آدرسشو پاک کردم لطفا دوباره برام بفرستیدش آوا جان...