اولین

اولین کتابی که خوندی کلی اشکال داشتی، 

اولین بار که جدول ضرب یاد گرفتی رو یادم نیست ولی یادمه معلمت خیلی هم راضی نبود، 

اوایلش توی جذر و مجذور مشکل داشتی، توان هم یکم درکش سخت بود،

یادته؟

فیزیک ۱ سخت و نچسب بود، اولین مسائل شیمی گنگ بودن و اولین نمره نهایی زیر ۱۸ ریاضی رو که برای تو بد بود رو اول دبیرستان گرفتی.

ریاضی ۲ دنباله ها عذابت بودن و انقدر گنگ اون معلم بنده خدا رو نگاه میکردی که خودش میفهمید و هی توضیح میداد. تا کی تلاش کردی و خودت رو وفق دادی و دوباره شدی همون ادمی که باید باشی؟

مبحث های جدید جبر و حسابان و فیزیک و شیمی و... چه قدر سوال می‌ پرسیدی و بقیه کلافه میشدن؟ یادته چه قدر مسئله رو جلوتر از بقیه حل میکردی؟؟

اولین بار که رفتی سراغ معرق رفتی یادته؟ چند تا تیغه شکستی؟؟

اولین گل چینی که ساختی؟ همون که بخاطر اولین بودن هنوز روی میز داره خاک میخوره؟ چه قدر داغونه؟ 

طراحی های اول راهنمایی ت چی؟ بعدی هاش چی؟

نزدیک تر از همه، اولین کار گلدوزی ت؟  چه قدر نابوده؟ تابلو های بعدی ت چی؟ چه قدر بهتر شدن؟ مسئله های بعدی، نمره های بعدی، گل های بعدی، کار چوب های بعدی، طراحی های بعدی؟

دور نریم، سر کلاس های کانون، اونجا هایی که سوتی میدادی، یا اون ترمی که صادقی جلوی همه از خجالتت دراومد که تو اون آدم قبلی نیستی، و انقدر دوستش داشتی که بخاطرش تا چند ترم بعد جزو دانش آموزای تاپ کلاس بودی؟

پس چرا از اولین نوت های زندگی ت میترسی؟ از گنگ نگاه کردن به معلمت خجالت میکشی؟ 

اگه هر کدوم از اون اولی ها نبودن بعدی هم وجود نداشت، هیچ اولی ای قرار نیس خوب و عالی باشه، اولی بودنا برای خراب کردنن، خراب کردنایی که باعث درست کردن میشن. حالا که بعد این همه مدت محقق شده نترس ازش لطفا. شوقی پنهان شده ی همه این سال ها رو پیدا کن. نه بخاطر بقیه، بخاطر خودت که هر وقت دیگه ای که این رو خوندی به خودت افتخار کنی باز