شاید

خوشم نمیاد از نقاب زدن

از اینکه نقاب خوبی و مهربونی بزنم و به جوری رفتار کنم که ببین فلانی من خبر ندارم تو چی کار کردی، یا نه فراموش کردم. 

مثل امروز که رفتم خونه جیم.

ولی شاید یه وقتایی دلم میخواد یکم یادم بره، مثلا مثل دیشب که اون دو تا اومدن اینجا، شاید اندازه یه چایی دور هم یهو محبتم گل کرده بود و ته دلم اینو دلم میخواست، ولی خب فراموش نمیتونم بکنم‌. دیشب که باید میرفتن و کار به چایی نرسید ولی شاید الان من رو جو بگیره و خودم بلند شم برم اونجا.

من نه یادم میره، نه فراموش میکنم، اونا هم میدونن من دیگه آدم قبل نیستم، ولی همه ما چیزای مشترک زیادی داریم، انقدر که شاید قدر یه چایی بتونم عادی باشم،  شاید مثل قبل.