تو این مدت گذشته  مخصوصا یک ماه اخیر، رها بودم، یه حس رهایی از هر حس بدی، از حس های بدی مثل مرور دائم اتفاق های ناخوشایندی که قبلا افتاد. بالاخره تونستم ازشون جدا بشم، از اون حس ها. 

علاوه بر اون، رهایی بیشتری دارم نسبت به حسی که به اون آدم داشتم. ولی خب یه وقتایی مثل الان میفهمم که اون حسه تموم نشده، هرچه قدر هم که به زبون بگم اما انگار در واقعیت اون حسه هنوز هست، منتها رفته یه گوشه کنج قلبم نشسته و کاری به کسی نداره، اذیتم هم نمیکنه. نمیدونم به چی قراره برسه اما امید به خدا که خیره.