همیشه خدا وقتی روابط دوستانه م با بعضی دوستام به یه جایی می‌رسه که عملا یا قطع شده است، یا داره قطع میشه، یا یه رابطه ساده معمولی دو تا آشنائ قدیمی شده، گذر از اون مرحله  اذیتم میکنه.

ولی بین همه اون روابطی که هر کدوم به دلایل مختلف الان فقط ۴ تا عکس و پیام توی اینستاگرامه، کم شدن رابطه م با رها خیلی اذیتم کرد.  اون اولاش خیلی سعی کردم نگهش دارم اما از یه جایی به بعد نمیدونم نتونستم یا فهمیدم که دو طرف باید این دوستی رو بخوان.

حالا که هر چند وقت یه بار باهم حرف میزنیم و هر دفعه تماسمون انقدر طولانی هست که جبران یه مدت طولانی حرف نزدن رو بکنه، وقتی یاد قدیما می‌افتیم میگه کاش نمیرفتم. و واقعا هم که ای کاش نمی‌رفت. 

حالا گذشته از این یه جا دیدم یکی میگفت خیلی از آدمایی که فکر میکنیم دوست ما هستن، اصلا ما رو دوست خودشون نمی‌دونن. چرا واقعا؟؟