زندگی

زندگی را به چه مانند کنم

به یکی دسته ی گل

یه نسیم سحری 

یا به یک چرخه ی پر حادثه و پر نیرنگ

به عقب می نگرم

کودکی 

زیبایی

سادگی

رویایی.......

سر سجاده ی بی آلایش

حرف دل را به خدا می گفتم

با خودم می گویم

من چرااین همه غافل شدم ؟

کی به خودم می آیم؟

چه برای دل مادر کردم ؟

او که با مهر مرا می خواند;

''خیر از عمر ببینی دختر !''

آه اما من,

نارضا از خویشم

کاش می شد به دل غم زده اش

شور و شادی بخشم..........

شعر زندگی از پریسا جالینوس