یه سری رفتارا از یه سری آدما، آدم رو تو بهت و حیرت بدی میبره. با خودت میگی عه این؟ و جواب اینه که بله همین. اما خب چشمات باز میشه.

و نتیجه گیری میشه اینکه کافیه انقدر که همیشه نگران بقیه بودی، نگران خودت باش. 

+داشتم فکر میکردم اگه میخوای با یه آدمی در ارتباط نباشی، خب باشه نباش اما یاد بگیر که باید یه خداحافظی محترمانه باهاش  داشته باشی، که حداقل اگه چهار صباح دیگه خواستی باهاش سلام‌علیک کنی، امکانش باشه. 

یا تا جایی که امکان داره براش توضیح بدی که فلانی به این دلیل و اون دلیل من دیگه نمیخوام با تو در ارتباط باشم، که  اون آدم وقتی اسم تو میاد یه حس بد نیاد سراغش‌. کاش این فرهنگ جا بیفته.