پابیز سردِ

واقعا هوا سرد شده.

بعد ۱۱ روز از خونه رفتم بیرون امروز، حس بدی داشت برام. خیابون سر سبز و قشنگ دیروز هیچ بانک سالمی توش نمونده بود و فقط دو سه تا بانک اول خیابون سالم بودن تقریبا. پاییین خیابون رو نرفتم از میدان وسط رو به بالا رو رفتم و عجیب ترس و وحشت داشتم . نمیدونم چه قدر طول میکشه تا دوباره حال ابن شهر سبز خوب بشه و اون حس قشنگ قبل برگرده به شهر.

نمایشگاه  هم گرفتم. ظهر رسیدم دانشگاه و تا ساعت ۴ ، ۴ و خورده ای موندم و عجیب سرد شده بود و منم عادت به کم لباس پوشیدن دارم و یخ زدم. هوا بس ناجوانمردانه سرد است آی

رفیق جان میگه شهرشون نت وصله و منم منتظرم به اینجا هم برسه.

طی یک حرکت یک دفعه ای دارم تمام پستای قدیمی از اول شروع وبلاگم رو رمز دار میکنم(به جز شعر ها و یه سری مطلب ها رو)  و الان وقتی میخونمشون از سادگی زیاد و این که هرچی رو مینوشتم عجیب خندم میگیره.

نمیدونم این وبلاگ نویسی تا کی ادامه داره ، ممکنه از فردا نخوام بنویسم و ممکنه مدت زیادی رو همچنان بنویسم اما چیزی که هست میدونم اینجا رو نگه میدارم.

توی نظرهای همون پستای ۴ سال پیش  به نظرهای یه بنده خدایی برخوردم که اسم وبلاگش لپو بود و اسم خودش رو گاهی "پسر هرزه " میذاشت. البته بی احترامی نمیکنم خودشون میگفتن. یادمه یهو بعد چند بار آدرس عوض کردن بست و رفت اما زدم رو لینک اون نظر قدیمی دیدم برگردونده به آدرس اولیه اما خیلی وقته ننوشته. منم همینجوری دلم خواست یه یادی از این برادر وبلاگ نویس قدیمی کنم. 

شروع کردم به درست کردن اون عروسک و برای موهاش یه سری رنگام قاطی شد منم تصمیم گرفتم همه اون خمیرای رنگی اشتباه رو مخلوط کنم و مشکی شون کنم. البته دیر وقت شد و گذاشتم پشت بخاری که نرم بمونه تا فردا پس فردا برم سراغش . امیدوارم خراب نشه.