ترسناکه، در حالی که تا چند روز پیش روزشماری میکردم کی برمیگردم، الان حس میکنم هنوز ظرفیت یه مدت دیگه موندن رو دارم. 

حتی با وجود این گرمای طاقت فرسا. 

حتی با وجود اینکه چند روز پیش دلم برای بچه ها خیلیییی زیاد تنگ شده بود. 

البته یه دلیل ش این می‌تونه باشه که بلیت گرفتم و برام یه حس امن ایجاد می‌کنه. و بعد اینکه سرم تقریبا شلوغه و بیکار نیستم. 

+ نمی‌دونم دعای عهد چه حسی داره، یه حس غریبه، به ندرت گوش میدم ولی هربار حسش مثل اون نسیم خنکیه که صبح های سرد و خنک دبیرستان میومد، وقتی سر صف پخش میشد.